Puerto Madryn, maandag 25 september. We hadden korte verhalen beloofd, maar dat is bij de tweede keer al niet gelukt. Soorryy!

Een week geleden hebben we ons paspoort nog een keertje laten bijstempelen met Uruguay (uit) en Argentinië (in). Het was anderhalf uurtje bussen van Colonia naar Carmelo en daarna een kleine drie uurtjes varen naar Tigre, door de Parana delta. Een leuk tochtje, waarin we vooral buiten op het achterdekje in de zon, die maar blijft schijnen hier, hebben gestaan.

Omdat we vooraf niet wisten of en hoe bus en boot precies zouden rijden en varen, hadden we vooraf niks besproken in Tigre. Gewoon, 'zoals vroeger', bij een hostel uit de reisgids aangebeld. Gelukkig was er nog een kamer vrij voor ons. Booking.com en andere reserveringssites geven wel een wat onrustig gevoel. Je denkt dat iedereen van tevoren reserveert en er veel vol zit, maar … bonnefooi blijft mooi!

In Tigre zelf kregen wij de sfeer niet echt gevonden, terwijl deze plaats in de zomermaanden december en januari uitpuilt met toeristen. Nu is het nog redelijk rustig en hebben we met een kleinere boot door de smalle kanalen van de Parana delta gevaren en daarna met bus en benen de stad verder bekeken. De delta is wel erg mooi; een kleurrijke verzameling van mooie huizen en bouwvallen, schepen, bootjes en een paar wrakken in en langs vaarten en rivieren.

Woensdag zijn we naar Peninsula Valdes gevlogen. Het schiereiland is werelderfgoed en vooral bekend vanwege de grote aantallen zeezoogdieren. De eerste twee nachten sliepen we in een hostel in Puerto Madryn; leuke sfeer met een erg gezellige ’parillada argentina’ (bbq) met gasten uit Argentinië, Frankrijk, Amerika en Australië op donderdagavond. We waren gelukkig niet de oudsten (denken we), maar helaas ook lang niet de langstreizenden. Overdag waren we met gids/chauffeur Mariano naar Punta Tombo gereden om de grootste kolonie magelhaenpinguïns in Zuid Amerika te bezoeken. En onderweg in Rawson ook nog in een boot kortsnuitdolfijnen, die lijken op kleine orca’s, gezocht en gevonden. Pinguïns zijn wel een stuk makkelijker te fotograferen en filmen dan dolfijnen. Zie voor bewijs de foto’s en video's.

Omdat het hostel verder volgeboekt was, zijn we vrijdag naar Puerto Piramades, op het peninsula (schiereiland), gebust. Daar hebben we in de namiddag nog een geweldige walvis excursie gedaan. Het wemelt hier in de Golfo Nuevo nu van walvismoeders en hun jongen, waarvan de eersten dan ook nog worden belaagd en behaagd door walvismannetjes. We zijn zo’n beetje vanaf het vertrek omringd door deze zuidkapers, vlak naast en soms onder de boot. En regelmatig sprongen de jongen speels uit het water; prachtig, geweldig, schitterend mooi! Helaas geen spetterende foto’s.

Eergisteren hebben we twee keer tien kilometer gewandeld; ‘s ochtends langs het strand, met af en toe zicht op walvissen, en in de namiddag naar een zeeleeuwenkolonie aan de andere kant van de baai. Dit was onze eerste calorie- en budget-neutrale dag in een kleine twee weken reizen. In Argentinië en Uruguay vaak zwaar getafeld en in Patagonia best dure trips gemaakt. Goed dat er nog gratis wandelingen zijn.

Gisteren hebben we een toer over het peninsula gemaakt, met chauffeur en twee Israëlische gasten langs roze zoutmeren, zeeolifanten, meer pinguïns, guanaco’s en paarden en gaucho’s. Dat zijn de Argentijnse cowboys, die bij Puerto Piramides hun zondagse paardenraces hadden. Ietwat rauwe mannen, voor wie het gokken belangrijker leek dan de paarden. De politie hield een oogje in ons zeil (zie foto), dus julie hoeven je over ons geen zorgen te maken.

Na de toer zijn we gisteren tegen zevenen gedropt in Puerto Madryn. Vanmorgen hebben we, zonder zemen, 40 km gefietst; op en neer naar playa Doradillo, om afscheid te nemen van de wonderschone zuidkapers en calorietjes te verbranden: Allebei gelukt! En vanavond nemen we hier de nachtbus (13 uurtjes) naar El Bolson. Dat belooft verhalen van een hoger niveau, want we gaan naar het Andes gebergte.

Zonnige lentegroeten,Margreet en Fons.